Heli tack to manewr freestylowy, przypominający nieco zwykły zwrot przez sztag, jednak bez obchodzenia żagla przez maszt. Wykonywany na mocnym wietrze potrafi przysporzyć wielu trudności, jednak przy słabszym wietrze jest w zasięgu każdego początkującego windsurfera.
Optymalne warunki do nauki, sprzęt, przygotowanie:
Heli tack najlepiej zacząć ćwiczyć na małym wietrze, w granicach 1-3 Bofortów. Akwen najlepiej płytki i bez zafalowania, najlepiej z równym wiatrem, nieszarpiącym wiatrem.
Sprzęt na jakim najlepiej uczyć się heli-tacka, to niewielki żagiel o wielkości nie przekraczającej 5.5 m2, dość szeroka, najlepiej szkoleniowa, o wyporności ok. 180l. Żagiel najlepiej o płaskim profilu, bezkamberowy i lekki, o charakterystyce freestyle lub wave.
Przygotowanie do heli tacka można zacząć już na plaży odkręcając statecznik od deski i przy słabym wietrze wykonując obroty żagla.
Wykonanie:
Przed wykonaniem manewru rozejrzyj się na wodzie, aby uniknąć ewentualnej kolizji.
Manewr rozpoczyna się od wyostrzenia jak przy zwykłym zwrocie przez sztag.
Żagiel nisko nad wodą, zbliża się do rufy deski. Ręką masztową i szotową można podczas ostrzenia chwycić bliżej masztu. Nogi na osi deski. Gdy deska dochodzi do bajdewindu, przednią nogę należy postawić przed masztem, a tylną stojąc cały czas za masztem można postawić nieco bliżej masztu, aby ułatwić ostrzenie.
Deska ustawia się dziobem w stronę wiatru a żagiel jest nad rufą. Przy mocnym wietrze jest do już dobry moment do przeciągnięcia żagla masztem w stronę dziobu, jednak przy słabszym wietrze zdecydowanie bardziej polecam jeszcze bardziej wyostrzyć żaglem, tak aby deska przeszła dziobem linię wiatru. Na początku znaczenie ułatwi to wykonanie heli tacka.
Moment przeciągnięcia żagla w stronę dziobu musi zostać zrobiony po linii deski. Dobrze to widać na zdjęciach, gdy żagiel z rufy przenoszę po przez ugięte ręce w stronę dziobu, po czym im mocniej kieruję żagiel w stronę dziobu tym mocniej prostuję zarówno rękę masztową jak i szotową.
Cała ta czynność dzieje się niemalże nad deską. Ważnym aspektem jest równoczesne złapanie ręką szotową znacznie bliżej rogu szotowego. Znacznie ułatwi to panowanie nad wzrastającą siłą na żaglu. Sylwetka jest wyprostowana.
Po przeciągnięciu żagla w stronę dziobu, wypełnia on się wiatrem po stronie burty nawietrznej, ja natomiast znajduję się od strony burty zawietrznej (czyli odwrotnie niż podczas płynięcia po prostej w pozycji podstawowej).
Deska dalej jest mocno wyostrzona dziobem w kierunku wiatru, dlatego muszę spowodować jej odpadnięcie. Jeżeli chciałbym obracać żagiel z tak mocno wyostrzoną deską, jego rotacja wokół masztu będzie przebiegać bardzo gwałtownie. Dlatego kieruje żagiel w stronę dziobu wyprostowaną przednią ręką. Im mocniejszy wiatr, tym łatwiej będzie zapanować nad jego mocą jeżeli znajdzie on się dalej od tułowia i niżej nad wodą.
Deska odpada do półwiatru. Jest to odpowiedni moment do obrócenia żagla wokół masztu przez dziób deski (tak jak podczas wykonywania zwrotu przez rufę).
Aby obrócić żagiel przyciągam nieco rękę masztową do siebie i prostuję szotową. Żagiel przeciągam rogiem szotowym przez linię wiatru. Jednocześnie nogę przed masztem kładę za nogą na rufie ustawiając ją palcami w kierunku burty zawietrznej.
Następnie nogę która była na rufie kładę tuż za masztem, palcami skierowanymi w stronę dziobu.
Gdy tylko róg szotowy żagla znajdzie się nad dziobem deski, puszczam bom ręką szotową i uginam nieco rękę masztową.
Żagiel sam wypełnia się wiatrem i rotuje wokół masztu. Pozostaje tylko krzyżując ręce na bomie złapać go po drugiej stronie bomu. Stabilizacja zestawu i heli tack zaliczony.
Błędy:
| Typowe błędy | Przyczyna | Wskazówki |
| w momencie przenoszenia żagla na dziób, deska wraca na poprzedni kurs | zbyt wolny ruch, pochylanie żagla po łuku zbyt daleko od tułowia lub z pracującym żaglem, błędny kierunek pochylania masztu | pochyl wyluzowany żagiel szybkim i zdecydowanym ruchem blisko tułowia w kierunku dziobu i drugiego halsu |
| stojąc pod wiatr z żaglem pochylonym na wiatr deska nie skręca lub porusza się do tyłu | niewystarczające pochylenie żagla na drugi hals | ustaw żagiel tak, aby maszt znalazł się wyraźnie za linią wiatru i bliżej powierzchni wody, a jeśli problemy się utrzymują, złap przednią ręką bom dalej od masztu i mocniej pochyl maszt w stronę wody, pamiętaj, aby przed obrotem przednią rękę dosunąć z powrotem blisko masztu |
| żagiel wpycha Cię do wody i upadasz z nim na plecy | zbyt słabe pochylenie żagla na wiatr, wyprostowane nogi w kolanach, ugięta przednia ręka, zbyt wczesny obrót żagla, przy obrocie żagla ugięcie przedniej ręki bez wypchnięcia tylnej, odstawienie przedniej stopy do tyłu przed dostawieniem tylnej przed maszt | wyprostuj przednią rękę tak, aby deska wyraźnie skręciła, utrzymuj ugięte kolana i pochylenie sylwetki na wiatr, zmień ustawienie stóp dostawiając tylną stopę do przedniej, a następnie odstawiając przednią do tyłu |
| przy obrocie żagla maszt przygniata stopę | brak przestawienia stóp przed obrotem żagla | zmień ustawienie stóp, dostawiając tylną stopę do przedniej, a następnie odstawiając przednią do tyłu |
| przy obrocie żagiel wypada Ci z rąk | niewłaściwe ułożenie i zgranie pracy rąk | przechwyć bom jak w opisie manewru lub przełóż ręce bezpośrednio z bomu na bom, przenosząc tylną rękę nad przednią, krzyżując obie i chwytając od razu za bom z przeciwnej strony |